Ostatnimi czasy pojawia się dużo informacji o wilkach, widywanych w pobliżu domostw ludzkich, budząc obawy i strach o bezpieczeństwo. Jednak cześć z tych historii związanych jest nierozumieniem biologii i błędną interpretacją behawioru wilka. Dochodzi do tego również zakorzeniony strach. To że zwierzę od razu nie ucieka, tylko patrzy zachowując dystans nie jest sygnałem o złych zamiarach. Wilki widzą inaczej niż ludzie, a dużą rolę w percepcji odgrywa węch. Mniejszy strach, a ściślej większa ciekawość, wykazują osobniki młode, niedoświadczone. Dorosłe instynktownie unikają ludzi.

Faktem jest, że realizowana od końca lat 90 ścisła ochrona wilka przynosi zamierzony efekt i drapieżnik ten ponownie zasiedla tereny kraju, na których przez długie lata go nie było. Podobnie jest w województwie podkarpackim, gdzie dotychczas wilk występował przede wszystkim w Bieszczadach. Aktualnie jego aktywność zauważalna jest w różnych częściach województwa, znacznie oddalonych od „pierwotnego” jego zasięgu.  

Zagadnienie koegzystencji człowieka z dzikimi zwierzętami, szczególnie dużymi drapieżnikami jest istotny i wymaga uwagi. Podstawą do podejmowania działań jest wiedza o podłożu zjawiska. Zarówno demonizowanie wilka, jak i jego nadmierne „ugrzecznienie” jest niekorzystne dla jego ochrony. Wilk jest drapieżnikiem, stąd też zabijanie zwierząt, w tym gospodarskich, nie wynika z jego „złośliwości”, a biologii.

Wyjaśnieniu powyższych kwestii miało spotkanie, które odbyło się 30 marca 2021 r. Z uwagi na sytuację w kraju, miało ono charakter wideokonferencji. Uczestnikom zaprezentowano dwie prezentacje, wygłoszone przez pracowników Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Rzeszowie.

Pierwsza dotyczyła zagadnień formalno-prawnych przeciwdziałania sytuacjom konfliktowym powodowanym przez wilki, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości prawnych i kompetencji poszczególnych organów.

Druga prezentacja dotyczyła najważniejszych elementów biologii i behawioru wilków, których znajomość umożliwia właściwą interpretację ich zachowań. Następnie zaprezentowano najlepsze wzorce przeciwdziałania szkodom w pogłowiu zwierząt gospodarskich bazując wieloletnim doświadczeniu RDOŚ w Rzeszowie.

Podczas dyskusji, rozmawiano o problemach związanych zapewnieniem bezpieczeństwa obywatelom w sytuacjach konfliktowych. Wskazuje to, na konieczność dialogu i współdziałania miedzy organami takim jak RDOŚ i GDOŚ – odpowiedzialnymi za ochronę m.in. wilka, a organami samorządowymi, na których spoczywa m.in. obowiązek ochrony obywateli.